دشت فادیا دشتی با قدمت دویست ساله - وبلاگ بانیما

به گزارش وبلاگ بانیما، دشت فادیا یکی از دشت های کمتر شناخته شده ایران است این دشت در روستای ارخود واقع شده است..روستای ارخود روستای اصیل و بکری در شهرستان باخرز واقع در خراسان رضوی می باشد. دلیل معروفیت این دشت به فادیا وجود شخصی به نام فادیا بوده است که در آن زمان به عنوان منجی مردم آنجا شناخته شده بود.

فادیا در لغت به معنای حمایت نماینده و نجات بخش است به همین علت او را فادیا می نامیدند و دشت را دشت فادیا اسم گذاری کرده بودند فادیا شخصی بود که با کشت زعفران و در آمد حاصل از آن به مردم کمک می کرد و اسم او ابدی ماند مانند خیلی از اسطوره ها.

در مورد روستای ارخود روستایی که دشت فادیا در آن قرار گرفته است بیشتر بدانید

همانطور که گفتیم روستای ارخود از توابع شهرستان باخرز می باشد این روستا در دوازده کیلومتری شهر باخرز و در نزدیکی روستاهایی مانند ارزنه و کردیان واقع شده است روستایی سرسبز با طبیعتی زیبا و دست نخورده که تصویری از طبیعت آن درعکس زیر مشهود است .این روستا آب و هوایی نیمه خشک دارد و به دلیل وجود باغات سرسبز هوایی نیمه معتدل دارد.

منطقه زیبای درخت جوز که در نزدیکی دشت فادیا قرار گرفته است

نزدیک این روستا منطقه ای ییلاقی به نام درخت جوز وجود دارد که هر سال در فصل بهار در ماه اردیبهشت گله داران روستای ارخود از توابع بخش مرکزی شهرستان باخرز در یک روز معین، معمولا جمعه ها، با هم هماهنگ می نمایند و به دره ییلاقی جنوب غربی روستا بنام دره درخت جوز می فرایند که این دره دره ای کو هستانی، پر از درخت ، با آبشارهای زیبا، و دلفریب می باشد در سایه درختان و پناهگاه های طبیعی، صخره ها و حاشیه جویبارهای زیبای کوهستانی، زیرانداز ها را پهن می نمایند و به استراحت و تفریح و دید و بازدید از یکدیگر می پردازند . زنان نیز بساط چایی وپذیرایی را فراهم می نمایند ، بعد از ساعتی گله ها به محل دره می آید. دامداران برای دوشیدن شیر به سمت گله ها می فرایند ، بعضی از افراد خصوصا جوانان به کوهپیمایی وچیدن آویشن وریواس وگیاهان دارویی می پردازند .

این رسم یکی از قدیمی ترین مراسمات روستاست به ساکنان اولیه روستا که ظاهرا دامدار بوده اند بر می شود .مراسم درخت جوز یکی از بهترین مراسم هایی است که در آن درس دوستی رفاقت یک رنگی ، وهمکاری به نوجوانان و بچه ها آموزش داده می شود

.

اسطوره هایی مثل فادیا و حاج غلام نبی صوفی

حدود دویست سال پیش فادیا در دشت خود به کشت زعفران پرداخت به طوری که که مردم دشت از طریق همین کار او زندگی خود را تامین می کردند .به اصطلاح فادیا به مردم دشت هم ماهی داد و هم ماهیگیری یاد داد و مردم با همین کار امرار معاش می کردند و پس از مرحوم شدن فادیا نوه پسری اش حاج غلام نبی صوفی کار او را ادامه داد که او نیز از مردان نیک روزگار خود شد و مثل فادیا به برای مردم خود فداکاری های زیادی انجام داد و برای آنها اسطوره به حساب می آمد وهمیشه در یادها ماند و نام او نیز مانند پدربزرگش جاودان شد

چنان که حافظ می گوید :

چشم ما در پی خوبان جهان خواهد ماند

تا جهان باقی و آیین محبت باقی است

کشت زعفران در دشت فادیا

زعفران را در مناطقی که دارای زمستان ملایم و تابستان گرم و خشک دارد می توان کشت کرد. چرخه رشد زعفران از اوایل مهرماه از طریق آبکمک شروع می شود و تا اوایل اردیبهشت ماه ادامه دارد و در اردیبهشت ماه به خواب بهاری و تابستانی می رود. در دوره خواب به هیچ عنوان نباید آبکمک نمود چون باعث شکستن خواب زعفران می شود و چرخه طبیعی زعفران مختل می شودبه همین علت در دشت فادیا نیز به علت هوای خشکی که دارد محصولی که بازدهی خوبی داشت زعفران بود ولی امروزه به دلیل خشک شده چاه ها و قنات ها دشت فادیا عاری از هر گونه فعالیت کشاورزی می باشد

فعالیت و کار های مردم ساکن در دشت فادیا چه بود

البته که کار غالب کشت زعفران بود ولی اندک مردمی نیز به کارهای دیگری مانند تولید عسل مشغول بودند همانطور که در روستای ارخود این کار حرفه خیلی از مردم بود بعضی از مردم دشت نیز به این کار مشغول بودند . . طوری که همزمان با بهار تعداد 1000کندو در محل درخت جوز روستای ارخود قرار می گرفت . در کل هر سال با توجه به شرایط ویژه و آب وهوای مناسب منطقه درخت جوز در این ایام سال پرورش دهندگان زنبور عسل اقدام به قرار دادن کندو به این منطقه می نمایند

مطلب آخر

هدف ما از این مقاله آشنا کردن شما با این دشت بود که شاید اسطوره هایی مانند فادیا و حاج غلام نبی صوفی را که اسمشان کم شنیده شده است را بشناسیم و راهشان به نحوی در حد توان ادامه دهیم .