کشف بزرگترین مولکول در فضا! - وبلاگ بانیما

به گزارش وبلاگ بانیما، در یک اکتشاف جالب توجه، اخترشناسان اعلام کردند که بزرگترین مولکولی که تا به امروز در یک دیسک متشکل از غبار و گاز در اطراف یک ستاره تازه متولد شده یافت شده، را شناسایی نموده اند که می تواند به درک چگونگی ایجاد حیات در سیاره ها یاری کند.

به گزارش وبلاگ بانیما، دانشمندان می گویند در ابر چرخان یک ستاره توانسته اند مولکولی که شامل 9 اتم است را شناسایی نموده و نام دی متیل اتر را بر روی آن بگذارند. این مولکول حاوی اکسیژن می تواند به عنوان یک بلوک ساختمانی برای قند ها و سایر مولکول های زیستی عمل کند، به این معنی که می توانیم آن را یک ترکیب پری بیوتیک در نظر بگیریم. از آنجایی که قرص در اطراف ستاره ای به نام IRS 48، به هم می پیوندد و سیاره های فراخورشیدی را تشکیل می دهد، کشف این مولکول می تواند پیامد های مهمی برای درک ما از چگونگی پیدایش حیات در کیهان داشته باشد.

ناشانتی برانکن، ستاره شناس دانشگاه لیدن در هلند، می گوید: از این نتایج، ما می توانیم درباره منشأ حیات در سیاره خود اطلاعات بیشتری کسب کنیم و بنابراین ایده بهتری از پتانسیل حیات در سایر منظومه های سیاره ای به دست آوریم. در واقع، بسیار هیجان انگیز است که ببینیم این یافته ها چگونه می تواند در مقیاسی کیهانی مطابقت پیدا کند. در اینجا باید گفت که دی متیل اتر جزو ساده ترین اتر ها محسوب می گردد و در فضا غیر معمول نیست. در واقع، این مولکول یکی از فراوان ترین مولکول های کشف شده در منطقه ها ستاره ساز در فضای بین ستاره ای است که از دو اتم کربن، شش اتم هیدروژن و یک اتم اکسیژن با فرمول شیمیایی CH3OCH3 تشکیل شده است.

تصور می گردد که این مولکول ها قبل از اینکه ستاره ها از ابر های غباری موجود در آن تشکیل شوند، در نواحی سرد ستاره ساز شکل می گیرند. دانشمندان فکر می نمایند که مولکول های ساده، مانند مونوکسید کربن، به دانه های غبار می چسبند و لایه های یخی را تشکیل می دهند که تحت واکنش هایی قرار می گیرند و مولکول های پیچیده تری را تشکیل می دهند. کشف این مولکول در قرص اطراف IRS 48- ستاره ای در فاصله 444 سال نوری از ما در صورت فلکی Ophiuchus- به علت یک ویژگی هلالی شکل نامتقارن در قرص که در آن ذرات غبار بزرگتر متمرکز شده است، رخ داد که احتمالاً در نتیجه جسم دیگری ایجاد شده است.

این تله گرد و غبار، همانطور که پیش از این گفته شده بود، منطقه ای است که در آن ذرات گرد و غبار می توانند به صورت توده های بزرگ و بزرگ با هم جمع شوند که در نهایت می توانند دنباله دارها، سیارک ها و شاید حتی سیارات را تشکیل دهند. کشف تله گرد و غبار در مقاله ای در سال 2013 به تفصیل بیان شد. در مقاله ای که سال گذشته منتشر شد، اخترشناسان نشان دادند که تله گرد و غبار بعلاوه سرشار از یخ است که حاوی مولکول های پیچیده است؛ بنابراین برانکن و تیمش آرایه قدرتمند زیر میلی متری بزرگ آتاکاما (ALMA) در شیلی را به روی این ستاره متمرکز کردند تا ببینند چه چیزی را می توانند تشخیص دهند.

دانشمندان می گویند وقتی تابش ستاره به تله غبار می رسد، باعث تصعید یخ ها می گردد، بنابراین اگر از یک تلسکوپ به میزان کافی قدرتمند استفاده گردد، می توان مولکول های موجود در آن را بر اساس طیف تشخیص داد. از آنجایی که مولکول های مختلف نور را جذب و دوباره ساطع می نمایند، می توانند ویژگی های تاریک (جذب) و روشن (ساطع) را در طیف نوری که به تلسکوپ می رسد ایجاد نمایند. محققان می گویند ویژگی های انتشار شناسایی شده به وسیله ALMA به شدت با دی متیل اتر سازگار بود. علاوه بر این، آن ها به طور آزمایشی متیل فورمات، یک استر ساده با فرمول CH3OCHO را که یک بلوک ساختمانی برای مولکول های آلی است، آنالیز کردند.

آلیس بوث، ستاره شناس دانشگاه لیدن می گوید: در نهایت کشف این مولکول های بزرگ در دیسک ها، واقعا هیجان انگیز است. ما تا مدت ها فکر می کردیم که رصد چنین مولکول هایی غیر ممکن باشد. چیزی که این موضوع را هیجان انگیزتر می نماید این است که اکنون می دانیم که این مولکول های پیچیده برای تغذیه سیارات در حال شکل گیری در دیسک، در دسترس هستند. این مسئله ای بود که قبلاً شناخته شده نبود، زیرا در بیشتر سیستم ها این مولکول ها در یخ پنهان هستند. فراوانی دی متیل اتر در منطقه ها ستاره ساز، همراه با این کشف، نشان می دهد که این مولکول ممکن است در دیسک های پیش سیاره ای نیز فراوان باشد. این موضوع بدان معنی است که می توان راستا کامل بین ستاره ای این مولکول ها، از ستاره های تازه متولد شده تا سیارات را ردیابی کرد.

نینکه ون در مارل، دیگر ستاره شناس رصدخانه لیدن نیز می گوید: ما بسیار خوشحالیم که اکنون می توانیم کل سفر این مولکول های پیچیده را از ابر هایی که ستاره ها را تشکیل می دهند، تا دیسک های تشکیل دهنده سیارات و دنباله دار ها دنبال کنیم. ما امیدواریم با مشاهدات و آنالیز های بیشتر بتوانیم یک گام دیگر به درک منشا مولکول های پری بیوتیک در منظومه شمسی خودمان نزدیکتر شویم. نتایج این تحقیق در نشریه معتبر Astronomy and Astrophysics منتشر شده است.

منبع: sciencealert

ترجمه: مصطفی جرفی- وبلاگ بانیما